IMF: Pandemi Kadınların 30 Yıllık Ekonomik Kazanımlarını Yok Ediyor
IMF pandeminin kadın istihdamında oluşturduğu olumsuz etkiye dair bir rapor yayınladı. “The COVID-19 Gender Gap” başlıklı raporda pandeminin kadınların ekonomik hayat içerisindeki 30 yıllık kazanımlarının yok olması için bir tehdit oluşturduğunu ve cinsiyet eşitsizliğini günden güne artırdığına değiniliyor.
IMF’ye göre; iyi tasarlanmış kurtarma politikaları, krizin kadınlar üzerindeki etkisini hafifletip, cinsiyet eşitsizliğiyle mücadelede yardımcı olabilir.
Raporda, COVID-19'un kadınlar ve ekonomik durumları üzerindeki olumsuz etkisinin birkaç sebebi olduğu belirtiliyor. Bu sebepler IMF tarafından şöyle sıralanıyor:
Birincisi, kadınların yüz yüze etkileşim gerektiren sosyal sektörlerde (hizmet endüstrileri, perakende, turizm ve konaklama gibi) çalışma olasılığı erkeklerden daha yüksek. Bu sektörler de sosyal mesafe ve kısıtlama önlemlerinden en çok etkilenen sektörler içerisinde yer alıyor. Amerika Birleşik Devletleri'nde 2020 yılının Nisan ile Haziran ayları arasında kadınlar arasındaki işsizlik erkeklere göre yüzde iki daha yüksek gerçekleşti.
Uzaktan çalışma sistemi, işlerinin doğası gereği birçok kadın için bir seçenek olarak görünmüyor. Amerika Birleşik Devletleri'nde sosyal sektörlerde çalışan kadınların yaklaşık yüzde 54'ü uzaktan çalışamıyor. Brezilya'da bu oran yüzde 67 olurken, düşük gelirli ülkelerde ise nüfusun en fazla yüzde 12'si uzaktan çalışabiliyor.
İkincisi; düşük gelirli ülkelerde, kadınların kayıt dışı ekonomi içerisinde çalıştırılma olasılıkları erkeklere göre daha yüksektir. Kayıt dışı istihdam; kadınları daha düşük maaşla çalıştırırken, iş kanunlarının korumasından ve emekli aylığı, sağlık sigortası gibi birçok yardımdan da mahrum bırakır.
Kayıt dışı çalışanların geçim problemleri COVID-19 kriziyle birlikte büyük ölçüde artış gösterdi. Örneğin; Kolombiya'da ekonomik faaliyetlerin durması nedeniyle, kadınların yoksulluğu yüzde 3,3 oranında bir artış gösterdi. Birleşmiş Milletler, salgının Latin Amerika ve Karayipler'de yoksulluk içinde yaşayan insan sayısını yaklaşık 16 milyon artıracağını ve yoksulluk içinde yaşayan toplam insan sayısını da çoğu kadın ve kız çocuğu olmak üzere 214 milyona çıkaracağını tahmin ediyor.
Üçüncüsü; kadınlar erkeklere oranla daha fazla ücretsiz ev işi yapma eğilimindedir ve günde yaklaşık 2,7 saat daha fazla da çalışmaktadırlar. Kadınlar; okulların kapatılması ve risk grubundaki yaşlı ebeveynlere yönelik getirilen tedbirler ile kısıtlamalardan kaynaklanan ailevi sorumluluklarının yükünü omuzlamaktadırlar. Ekonomilerdeki kısıtlamalar kaldırıldıktan sonra da kadınların istihdama dönmesi daha yavaş olacaktır.
Dördüncüsü; pandemi, kadınları işgücü kalitesini yitirme riskiyle karşı karşıya bırakıyor. Gelişmekte olan birçok ülkede, genç kadınlar okulu bırakmaya ve aile gelirini desteklemek için çalışmaya zorlanıyor. Malala Fonu tarafından hazırlanan rapora göre, Ebola virüsüyle ortaya çıkan krizden sonra Liberya'da okula gitmeyen kız çocuklarının oranı neredeyse üç katına çıktı. Gine'de ise kız çocuklarının okula yeniden kaydolma oranı erkek çocuklarına göre yüzde 25 daha azdı. Hindistan'da, COVID-19 ile gelen kısıtlamalar sonrası, kızlarının geleceğini güvence almayı amaçlayan ailelerin başvurularıyla birlikte, evlilik sitelerine yapılan yeni kayıtların yüzde 30 artış gösterdiği bildirildi.
Politikacıların pandeminin kadınlar üzerindeki olumsuz etkilerini sınırlandırmak için alacağı önlemler çok önemli hale gelmektedir. Bu önlemler, gelir desteğini risk grubundaki kişilere genişletmeye, istihdam olanaklarını korumaya, iş ve aile bakımı sorumluluklarını dengelemek için teşvikler sağlamaya, sağlık hizmetlerine ve aile planlamasına erişimi iyileştirmeye ve küçük işletmeler ile serbest meslek sahipleri için desteği genişletmeye odaklanmayı içerebilir. Kadınların ekonomik olarak güçlendirilmesinin önündeki yasal engellerin kaldırılması da bir önceliklerden bir tanesidir.