Bilinmezliğin Keşfi
Acizliği İNSANOĞLU’nun!
Derken tam da şu an izlediğime,
Umudun uyanışıymış meğer yüreklerde
Hep bir ağızdan tek bir bedene sığmak gibi
Şehirler boğulmuşken kendi sessizliğinde
“Sessiz çığlıklar bunlar, bekleyin siz!” demek gibi
Gelir hayalet ayak sesleri ardından,
Yankılanıyor bomboş sokaklarda…
Dili olsa da konuşsa neler söyler İnsanoğluna:
“Adımlarını savururken sen üzerime, farkında mıydın?
Ne Uygarlıklar geçti aynı yerlerden” diye…
Tarih ne taş sadece ne toprak,
Ne de bir katedral, En heybetlisinden
İNSANOĞLU demek Tarih!
Ama oğlu olduğu İNSANLIĞINI,
En saf haliyle hissedebilmek her bir hücresinde!
AyşeLina
15.03.2020,